родны мой, незгасальны мой леў
з алычовай расхрыстанай грывай,
я зламалася ў самым крыле
і не маю чым лекаваць зрывы,
я не знаю, што мур, а што мір,
і адкуль гэта даўкая вусціш,
і калі маіх дзён канваір
мяне ўрэшце адпусціць.

Наста Кудасава


( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

Click to view

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

МАМА, СЫНА ЗАБРАЛА НЕБА ( Read more... )

ёсьць адзіны час
і ёсьць безьліч стрэлак,
якія гоняцца за ім
па пятах
за кожнай сэкундай,
за кожнай хвілінай,
за кожнай гадзінай...
Алесь Аркуш